Very Urban Fantasy Posts

Po straszliwie męczącym „Splątanym drzewie życia” Davida Quammena, które wiele obiecywało, ale niewiele dostarczyło, postanowiłam nie opuszczać mikrokosmosu, który nam towarzyszy, ale którego nie zauważamy, i przeczytać wreszcie książkę, którą od dawna miałam na Kindlu: „I contain multitudes” Eda Yonga. Nie ukrywam – miałam obawy! W posłowiu do „I contain multitudes” Ed Yong wyraża się w superlatywach o Quammenie, który mnie nie zachwycił, a i sam autor „Splątanego drzewa życia” w w swojej książce dobrze pisze o „I contain multitudes”… wiec wiecie… mogło być różnie. Ale skoro książkę i tak…

No dobrze Horror nie jest moim ulubionym gatunkiem literackim, ale nie unikam go i obchodzę go szerokim łukiem. Lubię bardzo klasyków gatunku i lubię ghost stories, dlatego po Susan Hill po polsku sięgnęłam z ciekawością. Tomik, który dostałam do ręki, to de facto dwa opowiadania: „Kobieta w czerni” i „Rączka”. Pierwsze z nich zostało zekranizowane i jeśli lubicie Daniela Radcliffa, to możecie sięgnąć po film z 2012, w którym zagrał główną rolę. Tu jest zwiastun po polsku. „Kobieta w czerni” to takie dziecko wiktoriańskiej literatury grozy. Mamy tu wszystko, co…

Lubię długie audiobooki takie, które trwają powyżej trzynastu godzin. Nie wiem czemu, może wydaje mi się, że dopiero długi wykład jest w stanie wyjaśnić mi skomplikowane procesy? Czasem jednak sięgam po jakieś maleństwa, ale przyznaję, że za wiele się po nich nie spodziewam. Ot, słucham ich, żeby nie zapomnieć angielskiego, żeby dowiedzieć się czegoś nowego lub żeby wyleźć ze strefy komfortu. Niektóre nie zostawiają żadnego intelektualnego śladu, inne – zmuszają mnie do intensywnego myślenia i szperania w sieci i bibliotekach. „Pandora’s Lab: Seven Stories of Science Gone Wrong” Paula A.…

Pewnie już kiedyś to pisałam, ale przypomnę – mam kłopot z historią współczesną Nie przepadam na okresem mniej więcej od Kongresu Wiedeńskiego do 1989. Zwykłam obwiniać o to „Czterech pancernych” i przesadną ideologizację wszystkiego, co jest stosunkowo nieoddalone w czasie. To oczywiście raczej żart, fakt jednak faktem pozostaje, że ten XIX wiek to moja pięta achillesowa Traktuję go zatem okresowo jak wyzwanie intelektualne i sięgam po audiobooki, które mi go mają przybliżyć i moją niechęć do tego stulecia jakoś rozmasować. I wiecie co? Muszę powiedzieć, że w zasadzie wszystko, co…

Niekiedy doświadczamy czegoś na kształt szczęścia. Nie chodzi tu o jakiś rodzaj ekstazy, która wznosiła świętych ponad doczesność. Chodzi o chwilę tu i teraz, która jest na tyle ważna, że zastyga w pamięci do końca życia. Jakby ciagle trwała, bo czas nie ma nad nią kontroli”. [s. 15] Po Madame Tussaud i George Sand Maria Czubaszek jest trzecią nie-biografią, jaką ostatnio przeczytałam Nie wiem, czy pamiętacie, ale pierwsza książka, o której wspominam, „Mała”, jest lekko groteskową fabularyzacją losów założycielki muzeów figur woskowych, druga, „Gdy kobiety milczały”, emocjonalną podróżą w głąb…

„Golem” Macieja Płazy, wydany przez WAB, to książka, która nie dość, że pokazuje zakamarki serc zwykłych ludzi, wierzenia chasydów, ich zwyczaje i ubłocone piękno małych miasteczek na Podolu, to jeszcze dowodzi, że Historia, ta przez wielkie „H”, potrafi być niezwykle ironiczna. Był taki czas, dawno, dawno temu, kiedy czytałam „Opowieści chasydów” Martina Bubera i starałam się zrozumieć zanurzony w Torze i Kabale sposób myślenia tej społeczności żydowskiej. Po książkę Płazy sięgnęłam dlatego, no ok – głównie dlatego, że spodobał mi się przeczytany w sieci krótki jej fragment. Język narracji skojarzył…