Kategoria: Droga Smoka

Siedzę sobie i piszę Głowę zaludniają mi obcy i nieistniejący ludzie, mówią coś, gdzieś biegają, ich emocje kontaminują się z moimi emocjami Grzebię w sieci bo nazwiska, daty, wydarzenia i fakty  m u s z ą  się zgadzać, nawet jeśli są trzeciorzędne dla całości sprawy. Kiedy grzebię, to nie piszę i frustracja we mnie rośnie, bo tłum w mojej głowie chce być napisany. A dla mnie ważne jest nawet to, jak się pisze: Sachertorte czy sachertorte? Błahe? Tak, ale ważne. Wkurzam się bo czasem zdania są krzywe i sens frazy…

Miałam już nie wracać do świata „Drogi Smoka”, bo ile można, prawda? Zrobiło się tego sporo. Niech ja sobie to podliczę: osiem książek (i jedna nowelka!); akcja rozciągnięta na ponad dwadzieścia lat; kilkunastu bohaterów, w tym siedmiu Szkotów, jeden Koreańczyk, czwórka, nie, piątka Polaków, co najmniej jeden Japończyk, kilkoro Rosjan, Brytyjczyk, a… i oczywiście Persowie i Włosi, i Amerykanie; kobiety, mężczyźni, istoty gender confused i takie, które nie chcą się decydować najstarszy z moich bohaterów urodził się w 3 stuleciu p.n.e, najmłodsi rodzą się „na bieżąco”. Przepraszam, poprawka, nikt nie…

Mistrzyni suspensu odpowiada od razu: robiłam to długo i średnio efektywnie. Życie zmusiło mnie, żebym po dwudziestu latach przerwy (!) stanęła paszcza w paszczę z mikrofonem. Nagrywałam dla 4generations krótki fragment „Morza krwi”. Niestety nie zacytuję tego, co mówiłam w czasie nagrania, bo to bardzo brzydkie słowa. Bardzo. I to nawet nie chodzi o to, że owe brzydkie słowa były w książce. W tym fragmencie, który wybrałam, akurat ich nie uświadczycie. Ci, którzy „Drogę Smoka” znają, wiedzą, że niestety Andrea Niwiński nie umie się komunikować nie używając słów wulgarnych i uważanych…